KNO-artsen op Sint Maarten
Twee jaar geleden zou je op Sint Maarten naar Colombia worden gestuurd met een acuut abces in keelholte. Sinds KNO-artsen Vaartjes en Wong Chung een goede KNO-bezetting op Sint Maarten hebben opgezet samen met collega’s van de Vijf Meren Kliniek in Haarlem onder andere, is dat niet langer nodig. “Het hele assortiment KNO-zorg wordt aangeboden.”
Hoe ben je in zo’n tropisch oord terechtgekomen?
Vaartjes: “Het begon toen we in 2017 een advertentie zagen in Medisch Contact van het Sint Maarten Medical Center; ze waren op zoek naar een KNO-arts. De toenmalige arts verliet na drie jaar dienstverband het ziekenhuis en dat betekende dat een gepensioneerde KNO-arts uit Curaçao alleen beschikbaar zou zijn voor spreekuren en procedures. Nadat we op de advertentie hadden gereageerd, kwam de ziekenhuisdirecteur eind 2017 naar Nederland en hebben we met hem gesproken. In januari 2018 zijn we aan boord van het vliegtuig gegaan om het eiland te bekijken. Wong Chung: “Niet alleen om te zien of het iets voor ons was en om daar zorg te kunnen bieden zoals we hier in Nederland gewend zijn, maar ook om te zien of het ziekenhuispersoneel geïnteresseerd was om met ons samen te werken. We hadden al een positief gevoel na het eerste interview, en dat werd bevestigd na onze gesprekken met de medische staf, managers, ambulante hulp en het zien van de OK. ”
Je bent niet permanent aanwezig op Sint Maarten, hoe ziet het werkrooster eruit?
Wong Chung: “Natuurlijk konden we geen KNO-zorg voor twee bieden, dus spraken we met onze eigen collega’s en KNO-artsen uit Rotterdam en Ede Wageningen. Al snel werd duidelijk dat er steun was van verschillende samenwerkingsverbanden om gezamenlijk een uitgebreid schema op te stellen, zodat er altijd een KNO-arts aanwezig is. We hebben het zo opgezet dat elke vier of vijf weken een andere KNO-arts naar het eiland komt. De nieuwe arts arriveert op zaterdag, bespreekt alle lopende zaken met de dienstdoende arts en de eerste werkdag van de nieuwe cyclus is op zondag. Omdat we dit doen met ervaren KNO-artsen, kunnen we het hele scala aan zorg bieden. Toch heeft iedereen zijn eigen expertise en dat proberen we in het schema te variëren. We zorgen er bijvoorbeeld voor dat er niet drie hoofd- en nekchirurgen achter elkaar zijn. “
Waarin verschilt het werk daarvan hoe het hier werkt?
Vaartjes: “Over het algemeen zijn patiënten op het eiland iets banger voor operaties. Het zijn allemaal hele vriendelijke mensen en de verwachte taalbarrière was eigenlijk niet aanwezig. De werktaal is Engels en er wordt weinig Nederlands gesproken, vooral vanwege de vele verschillende talen die op het eiland worden gesproken. Wong Chung: “Een ander verschil was dat mensen regelmatig niet kwamen opdagen voor een afspraak. Toen kwamen ze niet, simpelweg omdat ze het weer goed deden. Ze hebben niet geannuleerd, terwijl dat handig voor ons zou zijn. Verder is het een klein ziekenhuis met slechts 60 bedden. Er zijn plannen om dat uit te breiden tot 120 bedden, maar er moet eerst geld beschikbaar worden gesteld. ”
Is er een verschil in verwijzingen?
Vaartjes: “In principe zien we daar dezelfde verwijzingen als in Nederland. In grote lijnen tenminste. Er zijn bijvoorbeeld tropische KNO-ziekten op Sint Maarten die je daar ziet en niet hier in Nederland. Gehoorgangontsteking komt vaker voor en we zien soms tandheelkundige problemen, omdat er geen kaakchirurg is op Sint Maarten. Wong Chung: “Ik heb gemerkt dat er veel patiënten met neusproblemen waren, maar dat kan toeval zijn geweest. We hebben er geen wetenschappelijk onderzoek naar gedaan. ”
Heb je gevallen gezien die je nog niet eerder in Nederland bent tegengekomen?
Wong Chung: “In Nederland zie je zelden grote acute gevallen, omdat ze naar een universitair traumacentrum gaan. Omdat er op Sint Maarten niet zo’n centrum is, kreeg ik een patiënt te zien waar een stuk hout door zijn nek en kaak stak. Toen hij zijn mond opende, kon je het zo zien. De man was van een houten ladder gevallen omdat deze brak en vervolgens met zijn nek op het gebroken stuk viel. Samen met de chirurg heb ik het hout verwijderd en de nabehandeling gedaan in overleg met artsengroepen daar en in Rotterdam. Vaartjes: “Je hoort ook andere gevallen tijdens het ochtendappel. Dit vindt elke ochtend om half acht plaats en is een overdracht van alle twintig personeelsleden uit het ziekenhuis over alles wat er die nacht en gisteravond is gebeurd en waar mensen extra aandacht aan moeten besteden. Dat is heel leuk, omdat je sinds je studententijd niet veel aparte gevallen bent tegengekomen, omdat je KNO-arts bent geworden. Af en toe kunt u dan adviseren of er een raakvlak bestaat met je vakgebied. Daarnaast leer je ook je collega’s kennen en weet je wie je moet zijn voor bepaalde vragen. ”
Hoe is het leven op Sint Maarten?
Wong Chung: “Ik vond het klimaat heel aangenaam. Elke ochtend stond ik om kwart over zes op en een half uur later in zee. ’s Middags en’ s avonds ging ik vaak uit eten met de oogarts en de internist, die net als wij volgens een wisselend schema werkten. Tijdens het weekend ging ik vaak naar het Franse deel, er waren iets mooiere stranden. Vaartjes: “Het grappige was dat je in het Franse deel gratis kon bellen, omdat het tot de Europese Unie behoort. Het Nederlandse deel is tegenwoordig natuurlijk een onafhankelijk land. Wat ik niet had verwacht, is dat je constant in de file staat; er wonen ongeveer 90.000 inwoners op een oppervlakte van 90 vierkante kilometer. Omdat er maar één weg is van het vliegveld naar Philipsburg, wachten auto’s daar constant op elkaar. Fietsen bleek ook geen optie te zijn. We dachten allebei om een fiets op het eiland te parkeren om naar het ziekenhuis te pendelen, maar dat werd sterk afgeraden. “Wil je zelfmoord plegen?” vroeg de kinderarts ons. Niemand is er gewend aan fietsers of houdt er rekening mee. ”
Zou u een dergelijk verblijf aanbevelen aan andere KNO-artsen?
Vaartjes: “Absoluut. Ik ben een paar keer naar Aruba geweest en ben ooit met de stichting Eardrop naar Kenia geweest. Het is ongelooflijk leuk en leerzaam om af en toe je grenzen te verleggen. Ik zou het zelfs omschrijven als geestverruimend. Wong Chung: “Zodra je op Sint Maarten begint, moet je de eed afleggen met de gouverneur. En er wordt gecontroleerd of u de juiste papieren hebt. Op het moment dat je daadwerkelijk in het ziekenhuis werkt, is het heel leuk om te zien dat mensen blij zijn met het werk dat je doet. Alleen al de waardering maakt het tot een geweldige ervaring. ”
